30 weken

Vandaag het 30 weken-punt bereikt. En gelukkig zit de baby nog in mijn buik. Een paar weken geleden had ik dat eigenlijk niet kunnen bedenken, maar gelukkig is het zo. Hoe langer de kleine ukkepuk binnen blijft, hoe beter het waarschijnlijk met haar gaat!

Alleen met de rest van de familie is het wat minder. Iedereen is die zwangerschap nu wel zat. Ik kan echt niet veel meer en doe ook zo min mogelijk om harde buiken en krampen (en daarmee een bevalling) te voorkomen. Mijn dagen bestaan uit de Kids naar school brengen en ophalen en dan soms nog de vaatwasser uitruimen. En dan nog heb ik veel last van mijn buik. Heel frustrerend!

Maar dat houdt in dat Mark heel veel moet doen. Veel taken van het huishouden neemt hij naast zijn werk over en komt ook eerder van zijn werk naar huis om mij te ontzien. Mamma helpt ook nog. Zo lief allebei!

De Kids zijn het ook zat. Olivia zegt het zelfs. De afgelopen dagen heb ik aardig wat uitspraken van haar gehoord die aangeven dat ze klaar is met die mamma die niet kan helpen, bukken, alle spelletjes meespelen. Als zij thuis komt om 15.30 uur uit school, ben ik eigenlijk te moe om met haar te spelen zoals zij dat graag zou willen en ook verdiend.

Vandaag hoorde ik haar zeggen: "Ik vind het wel leuk dat er een baby komt, maar 9 weken duren veel te lang. Olivia is duidelijk de beperkingen van mamma zat. Mamma kan niet meer mee in bad, ik kom er gewoon niet meer uit. Mamma kan niet mee dansen, iets wat we bijna elke dag samen deden. En zelfs helpen met aankleden en schoenen aandoen is al lastig.

Voor de baby is het veel beter als ze nog even blijft zitten, maar ons geduld raakt een beetje op. Gelukkig hebben we twee leuke dingen in het vooruitzicht. Zondag hebben we een dikke buiken fotoshoot met z'n allen en 3 juli weer een uitgebreide echo. Dan kunnen de Kids ook de baby weer eens zien. Want ja... Mamma heeft geen raampje in haar buik!